De ademervaring van Maarten

Categorie Optimaal ademen

De ademervaring van Maarten

Ademhalen. Iets wat we de hele dag door doen. Iets wat je waarschijnlijk grotendeels van de dag niet eens doorhebt. Dus wat kan je precies verwachten van een ademsessie? Het letten op je ademhaling is natuurlijk niks nieuws voor diegenen die mediteren.

Ik kwam aan bij de sessie en had weinig idee van wat ik moest verwachten. Ik liet mij verassen in wat het mij zou bieden. We begonnen met het bespreken van het werkboek wat ik voorbereid had. Een goed middel om mij voor te bereiden op deze sessie. Hoe had ik het ervaren? Wat heb ik meegenomen en wat zou ik graag deze sessie willen. De ademhalingssessie zou niet gaan over het begrijpen wat ik allemaal zou meemaken. Het zit op celniveau. Komen bij herinneringen, gevoelens, gedachten die al lang diep weggestopt zitten.

We dronken thee en luisterden naar muziek die zeer ontspannen werkte. Een mooie lichte kamer in de ochtenduren creëerde een plek waar je je open kon stellen voor een bijzondere ervaring. Nadat we het werkboek een beetje hadden doorgelopen, hebben we het kort over mijn jeugd en ouders gehad en de invloeden daarvan nu. Hoe zie je je ouders in 5 kernwoorden? Wat zou je willen veranderen? Hoe zou dat toen invloed op je hebben gehad? En nu? Wat zou je graag los willen laten deze sessie?

Goed nadenken. Wat zou je nu zo graag eens los willen laten wat je al zo lang vasthoudt, maar wat je niet meer dient? Angst. Voor confrontatie kwam er bij me op. Wat zou het je opleveren? Weer goed nadenken. Zelfverzekerdheid, kracht en duidelijkheid. Dat is de persoon die ik graag zou willen zijn. En waaraan ik elke dag werk om dat te worden.

‘Ik laat de angst los en omarm mijn kracht en duidelijkheid.’

Twee bekers thee en een plaspauze verder mocht ik gaan liggen. Op de grond verzorgd van kleden en een hoofdsteun, lag ik op mijn rug. Muziek in mijn oren en een doorbrekende zon, hielpen mij ontspannen. Handen zijlangs en voeten naast elkaar, legde ze uit wat er zou gaan gebeuren. Drie fases die we zouden doorlopen eindigend met een moment van rust, waarin mensen nog weleens in slaap kunnen vallen. Ik was nieuwsgierig!

‘Begin maar met ademen en dan ga ik je even observeren. Vergeet maar even dat ik hier ben.’ Ik sloot mijn ogen en begon te ademen. Zag er goed en netjes uit. Je krijgt ook niet elke dag een compliment over je ademhaling! Vervolgens moest ik meer richting mijn onderbuik gaan ademen. Ze legde haar hand op mijn shirt op mijn buik en vertelde dat ik naar haar hand moest ademen. Heel diep probeer je je ademhaling te sturen naar je onderbuik en je heupen in. Na dat een paar keer gedaan te hebben kreeg ik een vierkant achtig open buisje tussen m’n tanden waardoor ik moest ademen. Beetje gek, de opening is groot en ademen gaat goed.
We gingen een 1-2 combinatie doen, waarbij ik zowel mijn onderbuik als daarna mijn borst vulde met lucht en allebei weer liet zakken. Een soort golfbeweging. Steeds dieper en sneller.

Ik moet toegeven dat tijd compleet verdwijnt op een gegeven moment. Je zit zo in de ademhaling en diep in jezelf. Alleen je ademhaling, de stem en een hand is wat je hoort en voelt. Diep naar je onderbuik, ogen dicht, sneller, concentratie, ademhalen, in, uit, onderbuik, omhoogkomen en weer uitblazen. Mijn handen begonnen in deze ademsessie te tintelen, intens te tintelen, m’n armen, m’n mond, m’n voeten en benen.

Ik moest geluid maken, ik moest loslaten, alles wat vast zat, laat het gaan, laat het los, een intense ervaring. Even niet meer waar ik was, maar vertrouwd, omdat je weet dat er iemand bij je is die je volledig vertrouwd. Alles in mij vertrouwde erop dat dit kon en zo gezegd zo gebeurde het. Verkramping is wat er zou gebeuren door alles wat zo vast gezeten heeft. Elke hand voelde alsof hij zowel compleet gestrekt als een vuist maakte. Dingen gaan door je heen. Voor iedereen anders, toekomst was voor mij voornamelijk wat er door me heen ging, wat ik moest doen en waar verlangens lagen. Maar daarvoor moet je ook een stuk verleden kunnen loslaten.

Dominique haalde het buisje uit m’n mond en ik moest bewegen. Mijn armen, mijn benen mijn lichaam. Op de grond slaan en geluid maken. Dit ging een even door en daarna moest ik zo veel mogelijk uitblazen en dat vasthouden. Zo lang mogelijk niet inademen tot ik echt niet meer kon. Daarna zijn we nog even kort gaan ademen en eindigden we met een fase waarin ik moest liggen en helemaal moest ontspannen. Een deken die ik kreeg hield me warm en ik voelde mijzelf helemaal wegzakken in de rust van het moment en van wat er gebeurd was. Er werd zacht nog wat tegen me gezegd omtrent loslaten en wat visualisatie. Daarna was het stil voor een aantal minuten.

Tegen het einde aan legde Dominique haar handen op mijn voeten en schenen. En langzaam moest ik weer wat dieper gaan inademen en ontwaakte ik beetje bij beetje. De kop thee om even beetje wakker te worden en bij te komen deed mij goed. En dan merk je echt dat er iets gebeurd is wat impact heeft gehad. Eindigend met een korte evaluatie over wat er allemaal gebeurd is en hoe ik deze sessie ging verlaten was het einde van de ademsessie. Niks vermoedend erin, na de ademsessie ‘mindblowing’ verliet ik het gebouw. Alles voelde verlicht. En dit vergeet je niet snel.

Maarten (Deelnemer van het ‘Ken Jezelf’programma’)
“Ik ben de bergbeklimmer, die andere motiveert om hun eigen pad te creëren.”