Over leren ontvangen
Categorie Coaching

Herken je dat? Moeite met ontvangen? Het is mijn allergrootste grootste struggle momenteel: ontvangen in plaats van pushen wat ik wil creëren. Ik laat mijn diepgewortelde overtuiging los dat ik hard moet werken om te ontvangen. Ik ontvang. Simpelweg, achterover leunen en ontvangen. Het harde werken is gedaan. De afgelopen maanden heb ik als een werkpaard gebuffeld om mijn nieuwe coachprogramma te lanceren. En nu doe ik niets…
Kun je écht ontvangen?
In ben in Spanje. Málaga. Een weekje samen met mijn moeder relaxen. En ik merk dat ik enorme moeite heb om te ontspannen. Het duurde dagen voordat ik me over kon geven aan het nietsdoen. Ook word ik enorm verwend door mijn moeder deze week, en merk ik dat ik het moeilijk vind om te ontvangen. Écht te ontvangen in mijn hart. Ik realiseer me hoe lastig ik het vind om gewoonweg aan te nemen en me daar dankbaar voor te voelen. Zonder dat ik daar iets tegenover moet zetten, de balans direct moet rechttrekken en leiderschap moet tonen. Het geeft me een ongemakkelijk gevoel. Zelfs van mijn ouders. Vreemd eigenlijk, dat wat zo onvoorwaardelijk mag zijn voelt opeens zo beklemmend.
Uit de stroom van ‘doen’ naar ‘zijn’
Daarbij, waar ik altijd zo bewust mee bezig ben lijkt nu moeilijker dan ooit: uit de stroom stappen van ‘doen’ naar ‘zijn’. Dagelijks mediteer ik, al moet ik bekennen dat de afgelopen periode de meditatie pas na het werk kwam. Als alles gedaan was, als een soort van beloning voor mijn harde werk. Niet handig. En dat merk ik nu. De gevolgen van langzaam ‘wegglippen’ in de identificatie met mijn gedachten zorgen ervoor dat ik een donkere deken over me heen voelde. Ook mijn onderbewustzijn geeft dit aan: mijn dromen ’s nachts zijn duister, rommelig en onrustig. Er komt veel voorbij.
Loslaten & leren ontvangen
De uitdagingen op mijn pad momenteel gaan vooral over loslaten, leren ontvangen en vertrouwen. Ik merk dat ik dat rete lastig vind, dat loslaten. Loslaten van het oude, loslaten van de controle over hoe dingen vallen. Terwijl ik zo goed weet dat er dan weer nieuwe dingen kunnen ontstaan en zich ontvouwen. Ik probeer uit alle macht dingen mogelijk te maken, het tegen de stroming in tóch mogelijk te maken en te controleren wat buiten mijn macht ligt. En dat is slopend en vermoeiend. Het voelt als dweilen met de kraan open en alsof het werk nooit afkomt. Ik weet dat ik mag loslaten en vertrouwen, ik weet het zo godvergeten goed. Maar het écht aanvaarden en doorvoelen, dat is niet altijd even makkelijk…
Schrijven & meditatie
De laatste dagen van mijn vakantie worden rustiger. Het schrijven helpt. Meditatie ook. Zo voel ik dat ik letterlijk weer in sync wordt geplaatst hoe vaag dat misschien ook mag klinken. Ik laat het vechten met mezelf eindelijk los en alles wordt helderder. Ik kan mijn gedachten weer zien voor wat ze zijn. Het beeld is scherper en dingen vallen op zijn plaats. Ik voel de rust langzaam terugkeren.
Het onophoudelijk ruisen van de zee, doet me realiseren dat stroming er al is
Het onophoudelijk ruisen van de zee, doet me realiseren dat stroming er al is. Het pushen en mogelijk maken, ofwel controleren van de uitkomst is niet aan mij. Ik voel me klein en nederig. Ik besef me wederom dat ik de meeste dingen gewoonweg niet in de hand heb. En hoe meer ik daarin berust, hoe zachter ik me begin te voelen. Ik voel me geraakt door de grootsheid van de elementen en ik laat me meedrijven op een golf van diepe ontspanning.
“Allow the Universe to catch up with your dreams”
Hoe zachter ik de laatste dagen word, hoe meer ik weer vertrouwen krijg in de toekomst. Ik tune in op de frequentie van dankbaarheid en liefde en ik voel dat de angst van niet genoeg, tekort en het pushen mijn lichaam langzaam verlaat. De kramp is eruit. En ik begin te ontvangen en geniet van alles dat er is en naar me toekomt.
Een blog in mijn mail van Gabrielle Bernstein komt precies op het juiste moment. Een paar woorden, enkele woorden grijpen mijn aandacht: “allow the Universe to catch up with your dreams”… Ja, dat is waar het over gaat. De berusting voelen dat de positieve dingen daar al zijn. En dat de toekomst van mijn dromen er eigenlijk al is en zich alleen maar meer zal gaan ontvouwen, geeft me een diep gevoel van vertrouwen.
Ik mag ontvangen.
Ook van mijn ouders… Dankjewel lieve mam.
Málaga, Spain – 30 oktober 2017
Meer lezen van Dominique van Wingerden
Door: Dominique van Wingerden - oktober 2017